U bent hier: 

NIEUWSNIEUWS

Vijftig jaar al bouwt de Vlaamse pater Albert Bolle letterlijk en figuurlijk aan een betere wereld voor zijn Tanzaniaanse dorpsgenoten. En vijftig jaar lang sukkelde hij week na week met autopech. Tot november 2010. Want op 5 september vertrokken twee kernleden van vzw Bollé Bollé naar Tanzania. Mét auto.

15.000km, 15 landen, 2 mensen, 1 doel: Igunga. Welkom op deze website waarop je alle info terugvindt over het plan, de auto, de crew, de reis en vooral: de aankomst.

Net geen negen maanden na zijn vertrek richting Tanzania is nu ook Bram terug in België. Francis, die als copiloot de Landrover Defender veilig mee tot in Igunga loodste, kwam zoals voorzien na 15.000km en een blitzbezoek aan Igunga half november 2010 al terug naar huis.

Maar voor Bram zat zijn opdracht er toen nog niet op. Alles samen bleef hij nog zeven maanden in Igunga om er pater Bolle te helpen bij het realiseren van zijn projecten. Zo bouwde hij onder meer mee aan zes nieuwe klaslokalen, vier nieuwe slaapzalen, de eerste computerklas uit de provincie en een nieuwe eetzaal voor de lagere school. Daarnaast hield hij zich ook bezig met de opstart van een waterzuiveringssysteem en tekende hij plannen voor een uitbreiding aan het hospitaaltje dat pater Bolle 15km ten Zuiden van Igunga bouwde.

Dat de nieuwe auto voor Bolle daarbij goed van pas kwam, blijkt niet alleen uit de lange lijst van uitgevoerde werken, maar waarschijnlijk nog het meest uit de kilometerteller. Na de aankomst in Igunga, reden Bram en Bolle maar liefst 27.000km in zeven maanden tijd. Zo gaat dat in een land waar een op-en-af’je naar de dichtst bijgelegen grote steden Mwanza en Arusha goed zijn voor respectievelijk 700 en net geen 1.000km.

En het strafste moet dan nog komen: na 42.000km op Afrikaanse bodem, had de Landrover zowaar geen enkele platte band! Sinds zijn vertrek uit België liet de Defender ons nog geen seconde in de steek. De periode dat pater Bolle zijn dagen aan elkaar reeg met een gemiddelde van één platte band per week, lijkt daarmee voor goed verleden tijd te zijn.

In naam van Bolle en alle mensen uit Igunga dan ook een welgemeende dankuwel aan iedereen die (on)rechtstreeks zijn steentje bijdroeg aan dit grensverleggende en onvergetelijke avontuur. En vergeet niet: Let the world change you, and you can change the world.

Toegevoegd op 20 juli 2011 13u38 door Bram | 0 reacties | reactie toevoegen

Goed nieuws: met het nodige zwarte geduld en na alweer een dag zonder elektriciteit is Bram er intussen in geslaagd ook 51 foto's online te zetten van het dagdagelijkse leven in Igunga waar hij intussen ruim zes weken verblijft. Je ziet het meteen: de Defender komt er goed van pas!

Toegevoegd op 22 december 2010 20u51 door To | 1 reacties | reactie toevoegen

Het heeft lang geduurd, maar het resultaat mag er zijn: de epiloog van een straf verhaal staat online. En omdat een beeld soms meer zegt dan duizend woorden kan je nu ook de foto's van de aankomst terugvinden op deze website. Weldra volgen ook nog foto's van de voorbije 6 weken - tenminste als God Igunga nog eens even van elektriciteit wil voorzien. Kom dus zeker nog eens terug!

Toegevoegd op 20 december 2010 18u59 door To | 1 reacties | reactie toevoegen

Maandag 25 oktober, 9u27. Terwijl we aan de Soedanees-Ethiopische grens wachten op de ambtenaren van dienst die al meer dan een half uur aan hun “thee-pauze” bezig zijn, komen plots drie bekende gezichten onze richting uitgereden. Het zijn de Duitsers Jacob, Max en Bernd die samen met ons op de overzetboot tussen Egypte en Soedan zaten. Snel geef ik hen de nodige bureaucratische aanwijzingen voor het vervullen van alle douaneformaliteiten die deze grenspost voor ons in petto heeft. Ondanks onze inmiddels uitgebreide ervaring is het overschrijden van een Afrikaanse landgrens is nog steeds een overwinning, maar deze keer zou het allemaal nogal moeten meevallen. Zowel het papierwerk aan de Soedanese als de noodzakelijke stempels aan de Ethiopische grens staan in ons roadbook immers vermeld als “snel, efficiënt en vooral: gratis!”. En inderdaad, hooguit anderhalf uur na aankomst ziet het er naar uit dat we de papiermolen erop zit. Hoera!
Helaas, terwijl we terug naar de auto lopen, komt er iemand zeggen dat er sinds twee weken een nieuwe wet is met betrekking tot het afstempelen van het Carnet de Passage. Ik vertrouw de man voor geen haar en vraag of de mens in kwestie kan bewijzen dat hij officieel is. Op mijn verzoek haalt hij een klein verfrommeld boekje boven. Ja, en wat dan? Van het Ethiopische schrift begrijp ik geen letter en ik betwijfel of het boekje niet gewoon een Ethiopische identiteitskaart is... “Laten we toch maar even gaan zien”, stelt Francis voor. Enigszins tegen mijn zin, stappen we uit en volgen de man. Nadat hij ons naar één of andere bouwvallige container heeft geloodst die achter wat winkeltjes verscholen ligt, volgt een warrig gesprek in slecht Engels. “New regulations, sir. We need 15.000 US dollar warranty for your car. Or maybe you ask embassy paper.” Ik geloof er niks van. Tenslotte zitten we in Afrika en had menig persoon mij gewaarschuwd voor al dan niet officiële of beroepsmatige afpersers. Niet met mij, niet nu. “We zijn hier weg, Francis. We volgen gewoon ons roadbook en laten ons Carnet afstempelen in de volgende grote stad”. Geïrriteerd lopen we in versnelde pas terug naar de auto. Terwijl we de auto achteruit rijden, komt de man achter ons aangelopen. “You, stop stop stop!”. Tevergeefs: ik heb geen zin om nog meer tijd te verliezen of baksheesh te betalen voor één of andere verzonnen wet en rij zonder achterom te kijken weg. Twee kilometer verder stoppen we snel langs de kant van de weg om een bericht te sturen naar de drie Duitsers. “Anders vallen ze die waarschijnlijk ook nog lastig”, meld ik aan Francis. Geen half bericht later staat er plotseling een zwaar bewapend politie-eskadron met acht militairen langs onze auto. “You! You are arrested! Arrested you! Go back. Go back!”.

Toegevoegd op 19 december 2010 16u08 door Bram | 11 reacties | reactie toevoegen

Bram liet ons dit weekend weten dat het eindverslag er nu echt wel binnenkort aankomt, maar voor wie zich afvraagt wat hij dan in tussentijd uitsteekt: neem eens een kijkje op de Francisca in Afrika-blog. Francisca is de nicht van Bram en trok begin november voor drie maanden naar Igunga om er mee te helpen in de parochie van pater Bolle.

Blijkbaar komt de Defender goed van pas: hij deed al dienst als vrachtwagen (voor het transporteren van 40 computers), als takelwagen (voor het slepen van een andere "jeep" naar Mwanza, 350km ten noord-westen van Igunga) en als bus (om 44 personen in twee (!) ritten tot bij de kerk te krijgen voor een huwelijksviering). Inderdaad: in Afrika is een Defender als een zakmes - veelzijdig en onmisbaar!

Toegevoegd op 09 december 2010 16u09 door To | 0 reacties | reactie toevoegen

Had jij je ooit al afgevraagd hoe je vanuit België naar pakweg Tanzania moet rijden? Het antwoord is anno 2010 nochtans vrij simpel: zoek je een degelijke gps en ga op zoek naar andere overlanders die de trip al aflegden. Het resultaat kan je terugvinden op onderstaande kaart. Tot op de meter uitgetest én goedgekeurd!

Een grotere versie kan je terugvinden onder De uitvoering > Onderweg. Gebruik de "+" en "-"-knopjes links bovenaan de kaart om in- of uit te zoomen (witte vakjes zijn overnachtingsplaatsen).

Intussen liet Bram ons nog weten dat "Het beloofde eindverslag komt eraan, maar laat voorlopig even lang op zich wachten als de regen hier in Igunga. Zodra we regen krijgen, zal het verslag ook klaar zijn ;-)". Iemand die wat sneeuw naar Igunga wil brengen?

Toegevoegd op 02 december 2010 10u14 door To | 0 reacties | reactie toevoegen

Kloppen... meestal klopt het niet. Als alles altijd klopte zouden we allemaal hoogbegaafd geboren worden uit liefhebbende ouders. We zouden een onbekommerde jeugd doorbrengen in een kasteel en afstuderen met grootste onderscheiding en van de ene goedbetaalde, zinvolle job naar de andere hoppen. Bij toeval zouden we die ene partner tegenkomen die ons begrijpt, bemint en bewondert. En net na onze honderdste verjaardag zouden we sterven, omringd door allen die ons dierbaar zijn.

Als alles klopte, bestond er zelfs een hemel, waar we daarna tot in de eeuwigheid nog een groter geluk zouden beleven, van een orde die we ons nu nog niet eens kunnen voorstellen. Ik hoef je niet uit te leggen wat er allemaal fout kan gaan met zo'n ambitieus project. Er is een wet die zegt: als er iets fout kan gaan, zal het ook fout gaan.

Daarom is het ook zo ongelooflijk verheugend als eens in de zoveel jaar, onaangekondigd en tegen alle verwachtingen in, iets van begin tot einde klopt; zoals dit project. Een bijna onmogelijke financiering en preparatie van Jeep (en toebehoren) rond krijgen op enkele maanden - een traject van 15.000km, waarvan meer dan 1.000km op onverharde gravel of zand, afleggen zonder noemenswaardige technische problemen - door steden navigeren, zonder verkeersregels - probleemloos door woestijn op GPS-navigatie, door rebellengebied, zonder één overval - 1001 accidenten kunnen vermijden - ondanks administratieve vertragingen in Caïro en in niemandsland tussen Soedan en Ethiopië toch op tijd aankomen in de missiepost - de vlucht terug zonder vertraging, het vliegtuig wordt niet gekaapt en het boort zich niet met geweld in een groot appartementsgebouw... (als nu ook nog het slotverslagje van de laatste dagen afgeraakt, dan is de puzzel omzeggens 101% volledig). Vandaar ook een gemeende DANK aan iedereen, die rechtstreeks of onrechtstreeks meegewerkt heeft aan de realisatie van deze droom en niet in het minst aan mijn 'compagnon-de-route-van-63-dagen', BRAM!

En dan, na twee maand en half, terug thuiskomen, de septische put en de diepvriezer stukgegaan, een dierbare oma is overleden,... 't Licht gaat terug aan, de film is uit, back to reality; jammer, het had zo mooi kunnen zijn. Zou dat van die hemel later ook nog tegenvallen?

Maar even, heel even toch, heeft het allemaal geklopt.

Francis

Toegevoegd op 29 november 2010 17u43 door To | 2 reacties | reactie toevoegen

Francis is weer thuis. Samen met Bieke en Antoon, twee andere kernleden van Bollé Bollé, werd hij gisterenavond door Bram afgezet aan de luchthaven van Nairobi in Kenia. Door de drukte van aankomst en vertrek had Bram de voorbije week amper tijd om het laatste wekenverslag uit te schrijven. Gevolg: het verslag is nog niet klaar, maar als alles meezit zal Bram het in de komende dagen (en wellicht volgend weekend) op de site zetten.

Intussen kan je wel al geniet van 28 nieuwe foto's uit Ethiopië, 40 stuks uit Kenia en de eerste 9 beelden van Tanzania. De foto's van de aankomst zelf zullen samen met het laatste verslag online gezet worden.

En voor wie zich afvroeg of de jeep intussen al zijn diensten ter plaatse bewijst: ja dus. Vandaag reed Bram samen met een nicht die gisteren arriveerde van Nairobi naar Arusha in het noorden van Tanzania. Morgen rijden ze dan door naar Getamock (40km ten zuiden van Karatu) waar ze 40 computers zullen overladen in de Defender. Die computers werden door Bollé Bollé per container naar Tanzania gestuurd en zijn daar na bijna 5 maanden eindelijk aangekomen en vrijgegeven door de douane. Nadien rest nog een rit van bijna 500km om weer in Igunga te geraken. Ergens woensdag of donderdag zou de jeep weer in Bolle-land moeten zijn. Nadien mag je dus het laatste verslag en de laatste foto's verwachten!

 

Toegevoegd op 15 november 2010 18u24 door To | 1 reacties | reactie toevoegen

Het grote avontuur mag er dan wel opzitten, natuurlijk eindigt het verhaal hier niet. Na hun niet onbewogen aankomst (precies tijdens een huwelijksviering met alle gevolgen van dien - maar dat verhaal krijg je nog wel te horen) steken Bram en Francis deze week nog de handen uit de mouwen voor het afwerken van de computerklas die binnenkort in de Primary en de Secondary School van Igunga wordt geïnstalleerd.

Zaterdag zal Bram opnieuw met de Defender uitrukken om Francis en een delegatie van Bollé Bollé naar Nairobi te brengen, waar ze zondagavond hun vlucht richting België moeten halen. Nadien rijdt Bram terug naar Igunga om er nog tot aan de zomer mee te bouwen aan een betere toekomst. Stap voor stap, steen voor steen: bandu bandu umaliza gogo.

Bram zal van de trip naar Nairobi gebruik maken om ook de laatste lichting foto's op de site te zetten, samen met de verrassende reisverhalen van de laatste twee weken. Kom dus volgende week nog eens een kijkje nemen op deze site!

Toegevoegd op 08 november 2010 19u58 door To | 4 reacties | reactie toevoegen

Exact 61 dagen, 21uur en 54 minuten. Zolang deden Bram en Francis erover om vanuit Schiplaken (Bierbeek eigenlijk) Igunga te bereiken. Met een jeep. En met een onwaarschijnlijke motivatie: het alledaagse leven van pater Albert Bolle en zijn Tanzaniaanse dorpsgenoten voortaan een heel pak comfortabeler maken. Een droom was het, en nog meer een avontuur, maar: het is gelukt!

Om 17u24 lokale tijd (15u24 Belgische tijd) is de crew aangekomen in Igunga, na 15.000km zonder één platte band, zonder noemenswaardige problemen. Om woordeloos van te worden. En vooral: om ongelooflijk trots op te zijn!

Toegevoegd op 06 november 2010 17u08 door To | 22 reacties | reactie toevoegen