Ondertussen zijn we meer dan een week later en zit de Dodentocht er op. 22 uur en 47 minuten, 49 sms-berichten, 3 redbulls, 2 dafalgans en wat reflexspray waren meer dan nodig om de volle 100km tot de laatste centimeter uit te lopen, maar het enige wat telt is: we hebben het gehaald!

De schade was aanzienlijk: twee diepe open wondes op beide hielen, een pijnlijke heup en twee grote tenen die eruit zagen alsof ze al vier weken waren geamputeerd. En dan spreken we nog niet over het onverwachte staartje dat de Dodentocht voor mij in petto had: nadat ik door de finish was gestrompeld, ben ik immers ook nog even volledig gecrashed met 2 uur spoedopname in de Rode Kruis-tent en een koppel baxters tot gevolg.

Gelukkig is het allemaal niet voor niets geweest. Dankzij de steun van ontzettend veel mensen heeft mijn deelname aan de Dodentocht alles samen meer dan 3.000 euro opgebracht! Daarmee is het financiële verhaal van onze missie (bijna) rond en kunnen we dus volop verder voorbereiden.

Vandaar: een welgemeende, recht uit het hart (of recht uit de voeten) dankjewel aan alle sponsors!

De foto's van de Dodentocht kunnen worden teruggevonden op de foto-pagina. Meer foto's van de voorbereidingen aan de auto en een stand van zaken, volgt weldra!