DE VOORBEREIDING

Over Sinterklaas en euforie

Zondag 07 maart 2010. Tijdens de jaarlijkse evaluatie op de Algemene Vergadering van Bollé Bollé vzw, volgt een onverwacht varia-puntje op de agenda. Nadat ik heb uitgelegd dat ik een nieuwe auto voor pater Bolle gevonden heb en bereid ben om deze zelf naar Tanzania te rijden, volgt een gespannen stilte. Links en rechts valt een mond open van verbazing.

"B-e-l-g-i-ë - T-a-n-z-a-n-i-a...per auto?", mompelt één van de kernleden alsof iemand net verklaard heeft dat hij zichzelf naar Mars wil laten schieten. Vijftien lange seconden later, verdwijnt de stilte in een ontladingsbombardement van vragen. "En hoé lang is dat rijden? En is zo'n reis niet verschrikkelijk gevaarlijk? Is het niet goedkoper of gemakkelijker om de auto per container op te sturen? En weet je wel waar je aan begint? En wat als je in de woestijn staat en er loopt iets mis met de auto? En wat als dan ooit misschien soms toch wel...of niet?"

Nog voor ik de helft van de vragen heb kunnen beantwoorden, staat Francis al langs mijn zijde. Met de glimlach van een kind op de dag van Sinterklaas, knikt hij. "Als je nog een co-piloot zoekt, ik wil mee".

Diezelfde avond nog werd de principiële goedkeuring gegeven door een ondertussen enthousiast bestuur. Dat pater Bolle dringend aan een nieuwe auto toe was, daar was iedereen het immers helemaal mee eens. En als twee kernleden van de vzw gek genoeg waren om deze wagen zelf naar Tanzania te rijden, moest de haalbaarheid van dit project op zijn minst onderzocht worden. Ik kreeg de opdracht om één en ander op te zoeken en na te gaan of ons project realistisch was. Ook de optie om de auto te verschepen en eventuele andere opties zouden uitgebreid onderzocht worden.

En dan...ja, wat dan?

Nadien volgde enkele honderden uren opzoekingswerk. Want het mag duidelijk zijn: in Afrika rij je niet zomaar de grens over met een wagen. Gelukkig vonden we mits het nodige zoekwerk al snel enkele bijzonder uitgebreide websites met allerlei info van mensen die in het verleden hetzelfde avontuur aangingen (zie ook: De crew > En vele anderen). Hieronder een overzicht van de belangrijkste zaken.

De auto

De belangrijkste keuze voor een overland trip naar het zuiden, is natuurlijk de auto. Voor ons was deze keuze echter evident, gezien de vele voordelen van de Landrover Defender 110 die een kennis van ons ter beschikking had gesteld. Bovendien was hij bereid om de auto stevig onder de prijs te verkopen, op voorwaarde dat de Landrover naar ons project in Tanzania zou worden gebracht. Voor meer info over de auto zoals we hem aankochten: zie Het plan > De auto.

Maar uiteraard is de auto daarmee nog (lang niet) Africa-ready. De slechte wegen, de warme temperaturen, het losse woestijnzand, de slechte dieselkwaliteit en de lange afstanden, maken dat een wagen bestemd voor Afrika maar beter goed 'geprepareerd' kan worden voor hij vertrekt. Daarenboven wordt onze Landrover ook zeker twee maanden lang onze thuis, slaapkamer, bureau, keuken en ja, waarschijnlijk ook af en toe garage. Voor we kunnen vertrekken, dient er dus nog één en ander aangepast te worden. De uitgebreide info hierover kan helemaal bovenaan deze pagina worden teruggevonden onder "DE AUTO".

De auto dus. So far, so good.

De route

De tweede belangrijkste beslissing: het kiezen van de route. Het kiezen van de route, is geen kwestie van de wereldkaart er eventjes bij te pakken en te kijken welke wegen er België met Tanzania verbinden. Wie graag ongedeerd op zijn eindbestemming aankomt, checkt beter even de website van Buitenlandse Zaken (www.diplomatie.be) om na te gaan welke landen of regio's (te) onveilig zijn. In ons geval en op dit ogenblik zijn absoluut te mijden: Tsjaad, de Centraal Afrikaanse Republiek, het Oosten van Congo, Zuid-Soedan (Darfur-regio), de grensstreek tussen Egypte en Soedan en het Oosten van Ethiopië (grensstreek met Somalië).

Andere factoren die meespelen in het kiezen van de route zijn de kostprijs voor het verkrijgen van een visum, de eventuele tijdelijke verzekering van de auto, de diesel en de roadtax. Ten slotte is het (alle opwarming van de aarde ten spijt) voorlopig nog niet mogelijk om naar Tanzania te rijden zonder enkele overzetboten te nemen. In ons geval gaat het om een overzetboot tussen Italië en Sicilië, tussen Sicilië en Tunesië en tussen Zuid-Egypte en Noord-Soedan (overzetboot over de Nijl). Ook de kostprijs van de verschillende ferry's bepaalt natuurlijk de goedkoopste route om Igunga te bereiken.

Meer info over onze route, vind je onder Het plan > De auto.

Carnet de passage

Zoals gezegd mag je in Afrika niet zomaar de grens over met een eigen wagen. De kans bestaat dan immers dat je de wagen in het desbetreffende land verkoopt zonder hiervan aangifte te doen en dus zonder import-taksen te betalen. En net dié import-taksen zijn in heel wat niet-Europese landen erg hoog - soms tot 100% van de actuele waarde van het voertuig. Vandaar dat bijna alle Afrikaanse landen een Carnet de passage eisen voor het tijdelijk importeren van een vreemde wagen. Een dergelijk Carnet kan in België aangevraagd worden bij het RACB (Royal Automobile Club of Belgium). Voor het verkrijgen van het Carnet moet je een bepaalde bankwaarborg (en solidaire borgstelling door middel van een onroerend goed) kunnen voorleggen aan het RACB. Deze waarborg is functie van de actuele waarde van de wagen waarmee je wenst te reizen.

In het geval dat je de auto niet regulier in- en uitschrijft aan de grensposten, of dat je hem onderweg verkoopt, kan het desbetreffende land immers de ontlopen import-taksen alsnog via het RACB terugvorderen. Na terugkomst in België moet de wagen (of de officiële importdocumenten in geval van verkoop) ter nazicht aangeboden worden bij het RACB. Pas als alles in orde is, wordt de waarborg terug vrijgegeven.

Importeren van een voertuig in Tanzania

Aangezien onze Landrover bestemd is voor het ondersteunen van de projecten van vzw Bollé Bollé, moet het voertuig na aankomst in Tanzania officieel geïmporteerd worden. De import-procedure van een wagen in Tanzania is bepaald niet transparant en het heeft dan ook véél tijd, nog meer geduld, opzoekingswerk en telefoons gekost, om (met zekerheid) te achterhalen of en hoe we onze Landrover konden importeren.

Maar wie zoekt, die vindt. Onze Landrover kan, ondanks zijn leeftijd en de restricties die in de buurlanden van Tanzania van toepassing zijn, geïmporteerd worden. De importtaks die daarvoor betaald dient te worden, wordt normaliter bepaald aan de hand van het type voertuig, de leeftijd en de cilinderinhoud. Voor onze Defender zou dit neerkomen op 30% van de actuele waarde van het voertuig.

Voor ons is dit echter normaal gezien niet van toepassing. De auto zal immers niet als dusdanig verkocht worden, maar wel 'geschonken' worden aan pater Bolle. Aangezien dit een gratis schenking is ten dienste van een project in het kader van ontwikkelingswerk, is een vrijstelling van importtaksen mogelijk. Caritas International, die heel wat ervaring heeft met het importeren van voertuigen in Afrika, bezorgde ons hiervoor de nodige documenten. Op basis van deze documenten zou het geen probleem mogen zijn om het voertuig taksvrij te importeren.

De nummerplaat

Vermits de wagen binnenkort met een Tanzaniaanse nummerplaat zal rondrijden, hebben we even overwogen om geen gewone Belgische nummerplaat aan te vragen, maar het voertuig overland te brengen met een zogenaamde transit-nummerplaat. Deze plaat is speciaal bedoeld voor het overland transporteren van een voertuig dat in het buitenland zal worden ingeschreven. Probleem is echter dat een transit-nummerplaat maximum 31 dagen geldig is en een overland trip naar Tanzania minimum 2 maanden duurt. Voor ons was het dus enkel mogelijk om het voertuig toch met een gewone Belgische nummerplaat in te schrijven. Het voordeel hiervan is ook dat we in Tanzania rustig de tijd hebben om de Landrover te importeren en de wagen in te schrijven met een Tanzaniaanse nummerplaat.

De Belgische autoverzekering

Alle autoverzekeringen die in België te verkrijgen zijn, zijn alleen geldig in de landen die vermeld staan op de 'groene kaart' van deze verzekering. Concreet betekent dit dat een autoverzekering meestal slechts geldig is in Europa, met uitbreiding van enkele aangrenzende landen zoals Marokko, Tunesië en Turkije. Voor het grootste gedeelte van onze trip is deze verzekering dus niet (meer) van toepassing en moet een tijdelijke verzekering per land afgesloten worden aan de grens (zie ook: Comesa Yellow Card).

Aangezien we Europa zullen verlaten hebben binnen de drie maanden nadat het voertuig in België werd ingeschreven, was het voor ons het voordeligste om een contract af te sluiten dat per kwartaal betaald dient te worden. Na drie maanden wordt onze verzekering dan opgeschort (niet stopgezet, want we blijven met de Belgische nummerplaten rondrijden). Hierdoor kost de verzekering van ons voertuig slechts 85,49 euro. Met dank aan onze verzekeringsagent voor alle tips.

Comesa Yellow Card

Verschillende landen waar we door moeten, eisen dat een tijdelijke autoverzekering wordt afgesloten. Deze zullen we steeds regelen aan de grens. Vanaf Egypte kunnen we beroep doen op de Comesa Yellow Card. Dit is een Third Party Insurance voor zuidelijk en oostelijk Afrika, die zowat alle landen tussen Zuid-Afrika en Egypte dekt. Je vermijdt daarmee dat je aan elke landsgrens een aparte verzekering voor dat land moet kopen en het voorkomt de nodige discussies want het gele document is officieel en door iedereen gekend.

De Comesa Yellow Card is normaal gezien geldig in Angola, Burundi, Congo, Djibouti, Egypte, Eritrea, Ethiopië, Kenia, Lesotho, Malawi, Mozambique, Rwanda, Somalië, Sudan, Tanzania, Oeganda, Zambia en Zimbabwe.

De reisverzekering

Dat de gezondheidsvoorzieningen in de landen die we zullen kruisen eerder beperkt zijn, zal waarschijnlijk niemand verbazen. We kunnen dus maar beter EHBO- en verzekeringsgewijs goed voorbereid zijn op een onvoorziene wending van onze reis. Naast een uitgebreide EHBO-kist (inclusief hechtingsmateriaal en een speciale anti-gifspuit voor het uitzuigen van slangenbeten), zullen we ons uiteraard ook verzekeren voor het geval er onderweg iets ernstigs voorvalt. De twee meest gebruikelijke verzekeringen die hiervoor in aanmerking komen zijn de Prestige verzekering van Europ Assistance en de World Gold Protection van Mondial Assistance. We zoeken nog uit welke van beide voor ons het best van toepassing is.

Vaccinaties

Wie naar Afrika trekt, maakt kans om één van de vele beschikbare ziektes op te doen (de ene nog besmettelijker dan de andere). Uitgebreid vaccineren is dus de boodschap. Tot het lijstje behoren onder andere: Tetanus en Difterie, Hepatitis A en B, Gele Koorts, Cholera, Polio, Hondsdolheid, Buiktyfus, Meningitis en Malaria. Gelukkig zijn we allebei al in Tanzania geweest en hebben we dus de meeste vaccins al gehad.

Vermits er tegen Malaria vooralsnog geen vaccin bestaat, zal er voor Bram niets anders opzitten dan 9 maand lang wekelijks een Lariam-pilletje te slikken (met alle mogelijke bijwerkingen tot gevolg).

Bureaucratie op zijn best

Paperassen, paperassen, paperassen. Voor zowat elk land dat we doorkruisen zijn specifieke wetten en regels van toepassing om het land binnen te mogen (met ons eigen voertuig). Gelukkig hebben we van andere 'overlanders' heel wat informatie ter beschikking gekregen over de huidige situatie. Want de bureaucratische instellingen in Afrika (en die zijn legio), willen de spelregels wel eens veranderen.

Tot de standaard uitrusting van een overlander behoort alleszins een geldig Internationaal Paspoort (met voldoende lege bladzijdes voor véél stempels), een Arabische vertaling van dit paspoort, een Internationaal Rijbewijs, een vertaald bewijs van Goed Gedrag en Zeden, een 'gele kaart' als bewijs van vaccinatie tegen gele koorts, een stuk of 20 pasfoto's en een aantal kleurenkopies van alle documenten om te voorkomen dat je altijd het origineel moet afgeven.

DE AUTO

Toegegeven, er zijn wel eens Belgen die het gepresteerd hebben om met een Citroën 2PK'tje van 20 jaar oud naar Zuid-Afrika te rijden, dus met een Landrover Defender van 12 jaar en wat geluk, zou het ons ook wel moeten lukken. Maar om te voorkomen dat we met een kapot gereden wrak de grens van Tanzania moeten over rijden, lijkt het ons toch verstandiger om onze Landrover nog voor we vertrekken op een aantal vlakken te verbeteren. Bovendien zullen deze aanpassingen zonder twijfel ook in Tanzania nog lang hun diensten kunnen bewijzen.

Hieronder een overzichtje van de geplande en/of uitgevoerde aanpassingen:

Op de auto

Roof rack

Om te beginnen zal er een groot bagagerek op het dak komen te staan. Wie al eens op bezoek is geweest bij pater Bolle zal het kunnen bevestigen: de helft van de auto bevindt zich in Afrika meestal op het dak. Of het nu gaat om grote zakken mais, rijst of bonen, om reservebanden, regenpijpen, houten planken, naaimachines, of vlaggenmasten: alles wat niet ìn de auto past, past er wel bovenop. Een auto zonder bagagerek is dan ook als een fiets met maar één wiel.

Daarom zal er één groot bagagerek op onze Landrover geplaatst worden. Dankzij één van onze sponsors zal het op-maat-gemaakte-bagagerek volledig in aluminium vervaardigd worden. Dit is niet alleen veel lichter dan gewoon staal, maar bovendien kan het ook nooit gaan roesten. Achteraan de auto komt ook een bijhorend laddertje om vlot op het dak te geraken.

Tijdens de overland reis zal het bagagerek van pas komen om onder andere plaats te bieden aan de daktent, de jerrycans met diesel, de Hi-lift Jack, wat recovery-materiaal en een watertank.

Dieseltanks

Omdat de beschikbaarheid van diesel in Afrika niet altijd gegarandeerd is en de afstand tot het eerstvolgende tankstation wel eens wil oplopen, dienen we extra jerrycans met diesel mee te nemen. De ongeschreven regel onder overlanders stelt dat je met volle tanks altijd minimum 1.000km moet kunnen afleggen. En aangezien het verbruik tijdens de lange off-road stukken kan oplopen tot 13 liter per 100km, moeten we zeker 130 liter diesel kunnen tanken.

Naast de standaard dieseltank van onze Landrover (70 liter), zullen we dus nog 3 of 4 extra jerrycans mee sleuren. Om alles goed te bevestigen en te voorkomen dat er onderweg iets gestolen wordt, zullen we speciale jerrycan-houders met slot op het bagagerek bevestigen.

Watertank en filter

Dit is vooral van belang voor de overlandreis, maar zal ongetwijfeld ook in Tanzania wel eens van pas komen: onze watertank. Omdat we onderweg soms verschillende dagen geen water zullen kunnen vinden, moeten we minimum 60 liter water kunnen meenemen. Momenteel zijn er nog twee opties: ofwel een tank op het dak, ofwel een tank onder de auto in het verlengde van de wielkasten. Nadeel van een tank op het dak is dat het zwaartepunt van de wagen weer een stuk hoger komt te liggen; voordeel is dat zo'n tank ook gebruikt kan worden om (kort) te douchen.

In ieder geval zal het water dat we onderweg kunnen krijgen dikwijls van bedenkelijke kwaliteit en dus niet drinkbaar zijn. Daarom nemen we ook een 20 liter jerrycan mee die we in de auto zelf bewaren en kunnen we met behulp van een Katadyn waterfilter het water zuiveren vooraleer we het naar deze interne jerrycan pompen.

Daktent

Omdat onze Landrover ook twee maanden lang als onze slaapkamer moet kunnen dienst doen, zal op het bagagerek een daktent komen te staan. Zo'n daktent kan in enkele minuten rechtgezet worden hetgeen een pak eenvoudiger is dan elke avond onze laadruimte achteraan in de auto te moeten ombouwen tot slaapkamer. De meeste daktenten zijn echter relatief duur (minimum 1.000 euro). En aangezien wij deze tent 'maar' twee maanden zullen gebruiken, hebben we gekozen voor een goedkopere daktent van USA Prime Tech. De kwaliteit hiervan zal allicht wel niet dezelfde zijn, maar we zijn er zeker van dat we er onze plan wel mee zullen kunnen trekken.

Aan de auto

Bull-bar

Niet meer of niet minder dan de naam zelf zegt: een koe-bar om de voorkant van onze Landrover te beschermen tegen onverwachte dieren. Aangezien er in Afrika bij momenten meer kamelen of koeien over de weg lopen dan dat er auto's over rijden, is een degelijke bull-bar zeker geen overdreven luxe. Één laattijdig overstekende koe en een kapotte koeling later, zouden anders wel eens heel snel het einde van ons avontuur kunnen betekenen...

Raised Air Intake

Een andere belangrijke uitbreiding aan onze Landrover: de raised air intake of kortweg 'snorkel'. Een dergelijke snorkel zorgt er voor dat de lucht die de motor nodig heeft voor de verbranding niet wordt aangezogen door het roostertje achter het voorwiel, maar wel via een snorkel die loopt tot bovenaan het bagagerek. Op die manier kan worden voorkomen dat er water wordt aangezogen door de motor wanneer de auto door diep water moet rijden. Bovendien is onze snorkel bovenaan uitgerust met een cycloon filter tegen stof & zand zodat er tijdens de lange stukken woestijn veel minder stof & zand tot in de luchtfilter geraakt.

Verstralers

Hoewel we niet van plan zijn om veel in het donker te rijden, zijn we voor noodgevallen toch graag voorzien van voldoende licht voor de donkere kant van de wereld. Daarom zullen we twee verstralers voorzien op onze bull-bar en vier kleinere lichten ter hoogte van ons bagagerek. Achteraan krijgt onze Landrover ook nog een werklicht dat 's avonds gebruikt kan worden om wat extra licht te hebben ter hoogte van de koffer.

Recovery

En dan zijn er nog de zaken waarvan je hoopt ze nooit nodig te hebben: alles wat we nodig hebben om de auto terug vrij te krijgen wanneer we zijn vastgereden in zand of modder, of wanneer de -overigens oerdegelijke- Landrover-mechaniek ons in de steek heeft gelaten. Tot deze uitrusting behoren onder andere een Hi-Lift Jack, zandplaten, schop, (kinetisch) sleeptouw, U-shakels en recovery-punten voor- en achteraan.

Onder de auto

Banden

Erg belangrijk als we niet zoals pater Bolle dagelijks met een lekke band aan de kant willen staan: goede banden. Omdat de oorspronkelijke banden (Michelin XPC) banden ver versleten waren en bovendien niet bestemd zijn voor ruw terrein, hebben we ervoor gekozen om 4 nieuwe banden (en bijhorende velgen) te plaatsen. Na wat opzoekingswerk kozen we voor BF Goodrich All-Terrain T/A KO. Deze banden kunnen een ruim gamma van wegoppervlakken aan, gaan zeker 130.000km mee en zijn (in het geval dit nog ooit nodig zou zijn) ook in Afrika te verkrijgen. Bovendien zijn onze nieuwe banden ook bijna 2,5inch of 6cm breder dan de oorspronkelijke Michelins met aanzienlijk meer grip op de weg tot gevolg.

Voorts nemen we ook nog twee van de oorspronkelijke (reserve)banden mee voor het geval dat we toch eens een platte band rijden. Ten slotte behoort ook de bush-repair-set en 1 of 2 reserve binnenbanden tot onze uitrusting.

Verzwaarde vering

Vermits het gemiddelde Afrikaanse wegdek uit meer putten dan weg bestaat, zou dit misschien wel één van de belangrijkste aanpassingen kunnen zijn: het verzwaren van de veren en schokdempers. Zeker wanneer de auto af en toe (te) zwaar geladen wordt, kom je anders vroeg of laat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid in de problemen.

Bij het vervangen van de veringen en schokdempers, zullen we de auto ook 1 of 2 inch laten verhogen. Op die manier hebben we ook wat meer speling wanneer de auto zwaar geladen door de Afrikaanse off-road wegen moet.

Stuurstang bescherming

Onmisbaar onder een auto die voor eeuwig naar Afrika verhuist: een (aluminium) beschermplaat thv de stuurinrichting. Deze plaat zorgt ervoor dat de stuurinchting niet geraakt kan worden door uitstekende voorwerpen of diepe putten.

Diff guard

Een ander zwak punt onder terreinwagens is de afdekplaat van het differentieel. Aangezien dit differentieel het laagste punt onder het chassis van de auto vormt, is het extra kwetsbaar. Bovendien is de standaard afdekplaat niet geweldig dik en kan de inslag van een scherpe steen al genoeg zijn voor een olielek met alle gevolgen van dien. Vandaar dat we ons voorste differentieel zullen beschermen met een extra diff guard.

Beschermplaten tegen steenslag

Om de onderste boord van de carrosserie te beschermen tegen steenslag (en dus kans op roest), zal aan de linker- en rechterzijde van onze Landrover een strook traanplaten worden geplaatst. Ook op de motorkap komen traanplaten te liggen zodat er vlot over de motorkap gelopen kan worden om aan de daktent of het bagagerek te kunnen.

Reserve-onderdelen

Omdat zelfs een gloednieuwe terreinwagen niet met zekerheid zonder problemen in Tanzania zou geraken, nemen we ook een aantal reserve onderdelen mee. Een aantal zaken zijn immers relatief makkelijk te vervangen op voorwaarde dat je de juiste reserve-stukken bij hebt. Onze reserve-lijst bestaat onder andere uit steekassen, cardan-kruisjes, een dieselfilter, luchtfilter, aandrijfriem, waterpomp, alternator, koppelingspomp, distributie-riem, en een paar liter olie.

In de auto

Navigatie

Met een gewone wegenkaart of TomTom, kan een mens in Afrika niet veel beginnen. Voor onze tocht zullen we daarom naast landkaarten en een kompas beroep moeten doen op een betrouwbare wereld-gps. Na heel wat opzoekingswerk en vergelijkingen, kozen we uiteindelijk voor de Garmin Oregon 450. Deze outdoor-gps van de laatste generatie heeft geen 'Tania', 'Wendy' of 'Benjamin' om ons met gesproken instructies door Afrika te leiden, maar is wel uitgerust met een basis wereldkaart, elektronisch kompas, barometrische hoogtemeter en misschien vooral: een hooggevoelige GPS ontvanger.

Daarnaast kunnen we ook GPS tracks en way points invoeren die we van andere overlanders hebben gekregen en houdt het toestel ook automatisch een track log bij van onze route, afgelegde afstand, (gemiddelde) snelheid, overbrugde hoogte, enzovoort. Ten slotte is de Oregon 450 waterdicht en wordt hij bediend door een groot en helder touch-screen. Als we dus nu nog de weg verliezen, zal het écht wel onze eigen fout zijn!

Communicatie

Houston, we've got a problem. Het zal je maar overkomen in het midden van de woestijn op een kilometer of 200 van het dichtst bijzijnde dorpje een achter-as breken of de koeling opblazen. We hopen natuurlijk dat het ons niet zal overkomen, maar als het dan toch ooit prijs is, hadden we het graag met iemand kunnen delen. Vandaar dat we (onder lichte dwang van onze preventief ongeruste directe omgeving) op zoek zijn gegaan naar een satelliet telefoon. Zo'n satelliet telefoon heeft immers van Noord- tot Zuidpool overal ter wereld gegarandeerde ontvangst (met uitzondering van Noord-Korea en Noord-Sri Lanka).

Het bij hebben van een satelliet telefoon mag dan wel een geruststelling zijn voor de thuisblijvers, wereldwijd gegarandeerde ontvangst krijg je niet gratis. Een nieuw toestel kost al snel meer dan 1.500 euro en dan heb je nog geen seconde gebeld. Het goedkoopste abonnement omvat 75 belminuten en kost 140 euro. Bovendien is deze simkaart maar 1 maand geldig...

Na veel zoeken vonden we uiteindelijk een tweedehandse Iridium 9550A satelliet telefoon voor 545 euro. Aangezien het basisabonnement relatief duur is, opteerden we voor de "Africa Only" Iridium simkaart. Deze simkaart is goed voor 300 belminuten, blijft 12 maanden geldig en kost 260 euro. Dat de kaart alleen gebruikt kan worden in Afrika, is voor ons gelukkig géén probleem!

Inrichting

Omdat alle bagage tijdens de reis zo vast mogelijk moet zitten, zal de laadruimte volledig ingericht worden met vaste opbergvakken. Bovendien zou er op één of andere manier achteraan in de wagen ook een tafeltje en twee zitplaatsen gemaakt moeten kunnen worden zodat we bij slecht weer (of bij veel insecten) 's avonds binnen kunnen zitten. Voor de exacte uitvoering van deze puzzel, zullen we Bram zijn architecturale kwaliteiten eens stevig laten bot vieren.

Elektriciteit

Aangezien we het merendeel van onze dagen & nachten in en rond de Landrover zullen leven, lijkt het ons geen overbodige luxe om ervoor te zorgen dat we toch een minimum aan elektriciteitsvoorziening bij hebben. Bedoeling is om naast de start-batterij een deepcycle batterij te voorzien dat van de startbatterij gescheiden wordt door een scheidingsrelais. Op die manier voorkomen dat de startbatterij belast kan worden door de 'huishoudtoepassingen'.

Voorts hoort tot dit hoofdstukje ook een klein zekeringskastje, interieurverlichting, een 12V omvormer waarmee 220V kan worden opgewekt, en een spanningsmeter om de spanning van onze hoofd- en deepcycle batterij in het oog te kunnen houden.

Huis- tuin- en keukenspullen

En dan is er nog de oneindige lijst met huis- tuin- en keukenspullen - al zullen de tuinspullen in ons geval wel eerder beperkt blijven. Wat de huis- en keukenspullen betreft, denken we vooral aan zaken zoals een gasvuur, 12v compressor frigo, kookpotten, eetgerief, gordijntjes, werkmateriaal, ...en ongetwijfeld nog een paar honderdduizend andere dingen!

HET VERTREK

Het vertrek van onze reis werd vastgelegd op zondag 05 september 2010. Om 12u vertrekken we vanuit Schiplaken richting Igunga.

Iedereen die zin heeft om ons uit te wuiven is meer dan welkom en onze jeep nog eens van binnen en van buiten te bewonderen, is ook welkom op de afscheidsdrink op vrijdag 03.09.2010 vanaf 20u in de kleine zaal van parochiecentrum “Den Bosuil” Bieststraat 233, 3191 Schiplaken-Boortmeerkbeek (naast de kerk en school van Schiplaken). Samen drinken we er op de goede afloop van dit project. Graag tot dan en daar!

ONDERWEG

Eens we vertrokken zijn, zullen hier de verslagen en bijhorende foto-albums terug te vinden zijn. Aangezien we het lange stukken zullen moeten doen zonder mogelijkheid tot internetverbinding, is het nog niet duidelijk hoe vaak en wanneer we iets zullen kunnen laten weten, maar we zullen in ieder geval proberen om zeker één keer per week een berichtje achter te laten.

> Week 1: Een Afrikaanse start...
> Week 2: And the best has yet to come
> Week 3: Over Whisky en gewichtloosheid
> Week 4 en 5: No sound but the wind

Gevolgde route

Dit is de exacte route die Bram en Francis aflegden. Gebruik de "+" en "-"-knopjes links bovenaan de kaart om in- of uit te zoomen (witte vakjes zijn overnachtingsplaatsen):

DE AANKOMST

Na een zo goed als vlekkeloos avontuur kwamen Bram en Francis op 6 november aan in Igunga. Het eindverslag en de foto's van de aankomst kan je hieronder terugvinden.

> Epiloog