Het was aangekondigd en het bleek een waarheid als een koe: in Soedan geraak je niet zomaar binnen. Als gevolg daarvan stonden Bram en Francis deze ochtend voor de vierde keer aan de Soedanese ambassade in Caïro. Of ze intussen hun visum te pakken kregen, is ons nog niet duidelijk, maar laat ons eerst even zeggen waar beide heren de voorbije dagen dan vertoefd hebben (en dat is voornamelijk: in de file).
Nadat het visum donderdag niet meer viel te regelen, is de crew naar Banha gereden. Een trip van slechts 50km, maar toch goed voor 2u rijden, want "donderdagnamiddag en dus blijkbaar een weekend-uittocht uit Cairo om U tegen te zeggen". Daar aangekomen werden ze warm onthaald door de familie van een Belgische kennis. Na de standaardprocedure (schoenen uit, handen wassen, eten, thee drinken, koffie drinken, Arabische tv kijken) waren Bram en Francis goed moe van de drukkende warmte en hebben ze dan maar een nieuw record gevestigd door om 20u in bed te kruipen. Achteraf bleek dat zelfs 19u te zijn, want blijkbaar was het uur gewijzigd (maar niemand die hen daarvan iets gezegd had).
Vrijdag was het plan dan om naar Alexandrië (aan de Middellandse Zee) te rijden, maar daar dacht de gastheer van dienst, in groot enthousiasme door de blanke bezoekers, blijkbaar enigszins anders over. Uiteindelijk was het bijna 16u toen ze in Banha vertrokken en dus werd alleen nog gezocht naar een rustige plek... maar ook dat liep niet van een leien dakje. We citeren: "De Nijldelta die zich vanaf Caïro tot aan de Middellandse Zee uitstrekt leek ons daarvoor geschikt. Niet dus. De Nijldelta is één groot labyrint van wegjes, kanaaltjes, velden en huizen met daartussen 0,00 plaats voor twee overlanders die op zoek zijn naar rust. Uiteindelijk zijn we ook nog stevig de weg kwijt geraakt (want geen kaart) en hebben we tot half elf moeten rijden vooraleer we aan de rand van de delta terug in wat woestijnzand kwamen. Van pure miserie nog snel een tas soep gedronken en opnieuw gaan slapen ;-)"
Zaterdag werd tijd genomen om de compressor en luifel eens uit te proberen, werd de luchtfilter uitgeblazen en 30l water bijgetankt. Tegen 17u werden Bram en Francis opnieuw verwacht in Banha, maar alweer bracht de Nijldelta hen in de war, waardoor ze opnieuw 4u onderweg waren over een stukje van amper 72km: een nieuw record.
Zondagochtend is het duo om 6u opgestaan om na een drukke en agressieve ochtendspits rond 9u30 opnieuw in Caïro te belandden. Helaas bleken de nodige papieren nog niet te zijn toegekomen op de Soedanese ambassade en ook documenten van het Belgische Hooggerechtshof konden geen soelaas brengen. Verder dan een "Sorry, not my problem, maybe tomorrow" zijn ze niet geraakt. Daardoor wordt de kans om Zuid-Egypte te bereiken via de woestijnroute steeds kleiner. Alsof de teleurstelling nog niet groot genoeg was, zijn ze gisteren dan ook nog eens getrakteerd op 2u rijden voor hooguit 6 kilometer om vervolgens 2u lang in de straat voor het hotel te moeten wachten totdat er een parkeerplaats vrij kwam. Maar ondertussen zitten ze dus terug in het May Fair Hotel en houden ze zich recht aan de ontegensprekelijke voordelen: airco, een douche, een proper toilet en ja zelfs even terug internet!
Om alle ellende te vergeten hadden Bram en Francis gisterenavond op hun hotel een date met Dieter, Simon en Kristof. Zij zijn sinds 15 augustus via dezelfde route onderweg naar Zuid-Afrika (zie http://trippingaroundtheglobe.blogspot.com) en onze crew had hen al een paar keer mislopen in Syrië en Jordanië. Met een vat van 5l bier moet het dan toch nog een gezellige avond geworden zijn.
Van zodra we meer nieuws hebben over hoe goed gezind de Soedanese ambassade vandaag was, lees je het hier!
